حسین آخانی عضو هیئت علمی دانشکده زیست شناسی دانشگاه تهران افزود: سال‌هاست که در ایران کار درختکاری انجام می‌شود و اکثر درختانی هم که کاشته می‌شود گیاهان غیربومی است. برخی از این گیاهان غیربومی مشکلی ندارند و از نظر زیبایی هم می‌توانند جلب توجه کنند اما بخش قابل توجهی از آن‌ها گیاهانی هستند که می‌توانند آسیب‌زا باشند.
وی توضیح داد: این گیاهان با آب و هوای ما و با خاک ما سازگاری ندارند و برای نگهداری‌شان باید آب زیادی مصرف شود و آسیب زیادی هم به فلور بومی ما وارد می‌کنند.
آخانی تاکید کرد: یک مساله دیگر هم وجود دارد که بخش زیادی از نهال‌هایی که کاشته می‌شود به درخت تبدیل نمی‌شوند و در همان ماه‌های اولیه پس از کشت یا نهایتاً سال‌های اول خشک می‌شوند و آن چیزی که باقی می‌ماند خرابی‌هایی است که در طبیعت انجام داده شده است. به ویژه وقتی این کار را در رویشگاه‌های طبیعی انجام می‌دهند مثلاً در اطراف شهرها در شیب‌های ارتفاعی، کندن خاک و عملیاتی که برای کاشت این گونه‌ها انجام می‌شود همه همراه با تخریب است و باعث ناپایداری خاک و ایجاد ریزگرد می‌شود.
این گیاه‌شناس تصریح کرد: سنت درختکاری سنت خوبی است ولی مثل هر رفتار انسانی وقتی که به صورت غیر علمی انجام بشود و خیلی افراطی صورت بگیرد می‌تواند آسیب‌زا باشد به همین دلیل هم هست که همیشه بر این نکات مهم تأکید می‌کنیم.